داروی دیابت نوع 2 میتواند برای بیماران مبتلا به سرطان سر و گردن مفید باشد
4 ژوئن 2016- محققان دریافتند که افزایش سریع دوز داروی متفورمین همراه با رژیم شیمی درمانی و پرتو درمانی، توسط بیماران مبتلا به سرطان سر و گردن ممکن است بخوبی تحمل نشود، اما افزایش تدریجی دوز متفورمین در زمانی طولانی تر، قابل تحمل بوده و نتایج درمانی خوبی را به همراه دارد.
محققان کالج پزشکی دانشگاه سینسیناتی(UC) نتایج تحقیقات خود را در نشست سالانه ی جامعه ی انکولوژی بالینی آمریکا(ASCO) که در شیکاگو از 3 تا 7 ژوئن برگزار می شود، ارائه کردند.
دکتر Draperاستادیار بخش هماتولوژی انکولوژی کالج پزشکی UCمی گوید: مطالعات گذشته نگر نشان داد درصورت افزودن داروی متفورمین(داروی رایج دیابت نوع 2) به شیمی درمانی و پرتو درمانی نتایج درمان تومورها بهبود می یابد: درسرطان سلولهای سنگفرشی سر و گردن که به غشاء مخاطی دهان، بینی و گلو حمله می کند در افراد دیابتی تحت درمان با متفورمین در مقایسه با افراد دیابتی که تحت درمان با متفورمین نبودند، میزان کلی بقاء بهبود یافت.همچنین در بیماران مبتلا به سرطان پانکراس که تحت شیمی درمانی و درمان با متفورمین بودند، تجویز دوزهای بالاترمتفورمین( 1000 میلی گرم دوبار در روز) نتایج مثبتی را به همراه داشت. در مطالعات علوم پایه نشان داده شد که متفورمین با توقف مسیر مولکولی mTORکه در این نوع سرطان سر و گردن فعال است، سبب بهبود نتایج می شود و در مطالعات حیوانی پیش درمانی با متفورمین سبب کاهش بروز تومورهای حفره ی دهان می گردد. در این مطالعه محققان به بررسی اثر بخشی ترکیبی از افزایش دوز متفورمین با عامل شیمی درمانی cisplatinو پرتو درمانی برای تومورهای سر و گردن در بیماران غیردیابتی پرداختند.
دکتر Draperمی گوید: متفورمین توسط داروخانه ی تحقیقاتی ما در دوزهای افزایشی تهیه و دراختیار محققان قرار گرفت. متفورمین خوراکی در دوزهای افزایشی به مدت 7 تا 14 روز قبل از شروع شیمی درمانی با سیس پلاتین و پرتو درمانی به بیماران داده شد و سپس شیمی درمانی و پرتو درمانی آغاز و درمان استاندارد ادامه یافت.
نمونه های خون قبل و بعد از درمان با متفورمین و همچنین در طول شیمی درمانی از بیماران گرفته شد. از تکنیک فلوسیتومتری برای شمارش سلولها استفاده گردید، ازاین روش برای تعیین درصد سلولهای فعال شده ی سیستم ایمنی در گردش خون و آزمایشات بالینی مانند گلوکز، B12و C-پپتید(پپتیدی که نشان دهنده ی میزان تولید انسولین است) استفاده می شود.
دکتر Draperمی گوید: این مطالعه بخشی از یک آزمایش بالینی است ما از هشت بیمار مبتلا به سرطان پیشرفته ی سر و گردن تاکنون ثبت نام کرده ایم و قصد داریم این پروتوکل را بر روی 30 بیمار آزمایش کنیم. درگروهی که از 7 روز پیش از شیمی درمانی و پرتودرمانی، افزایش دوز متفورمین آغاز شده بود دوز بالاتر متفورمین قابل تحمل نبود به همین دلیل پروتکل به افزایش تدریجی دوز متفورمین در طی 14 روز قبل از درمان تغییر کرد.
بیشترین عوارض جانبی و سمیت شامل تهوع (71 درصد از بیماران) ، استفراغ (43 در صد از بیماران) افزایش کراتینین(57 درصد ازبیماران)، کاهش تعداد گلبول های سفید خون (43 درصد از بیماران) و درد درهنگام بلع (43 درصد از بیماران) بود که تنها حالت تهوع بطورمستقیم مربوط به متفورمین بود و بقیه ی عوارض با cisplatinو پرتو درمانی مرتبط می باشد.
دکتر Draperافزود: تغییر قابل توجهی در تعداد سلولهای T یا مقدار گلوکز با مصرف متفورمین دراین گروه کوچک از بیماران مشاهده نشد اما افزایش C- پپتید نشان دهنده ی پاسخ به متفورمین بود. این نتایج نشان می دهد که ترکیب متفورمین با cisplatin(شیمی درمانی ) و پرتو درمانی در حالتی که افزایش سریع دوز متفورمین انجام شود، توسط بیماران بخوبی تحمل نمی شود. با این حال، افزایش دوز متفورمین در روندی طولانی تر با افزایش قابل توجه عوارض جانبی همراه نیست. این تحقیق با ادامه ی تشدید دوز متفورمین در یک دوره ی طولانی تر و افزایش تعداد افراد شرکت کننده ادامه دارد.
منبع:www.sciencedaily.com/releases/2016/06/160604131914.htm